Parçacıkların boyut aralığına ve istenen ölçüm doğruluğuna bağlı olarak tozların parçacık boyutunu ölçmek için farklı yöntemler vardır. İşte bazı yaygın teknikler:
Işık kırınımı/saçılımı: Bu yöntem, bir ışık demetinin bir parçacıktan geçerken, parçacık boyutuna bağlı olarak farklı yönlerde kırıldığı/saçıldığı gerçeğine dayanır. Kırılan/saçılan ışığın yoğunluğu ve açısı parçacık boyutu dağılımını belirlemek için kullanılabilir. Işık kırınımı/saçılım tekniklerine örnek olarak Lazer Kırınımı, Dinamik Işık Saçılımı (DLS) ve Statik Işık Saçılımı (SLS) dahildir.
Mikroskopi: Mikroskopi teknikleri, parçacıkların boyutunun ve şeklinin görsel olarak incelenmesine izin vererek parçacıkların doğrudan görüntülenmesini sağlayabilir. Mikroskopi tekniklerine örnek olarak Elektron Mikroskobu (SEM, TEM), Atomik Kuvvet Mikroskobu (AFM) ve Optik Mikroskop sayılabilir.
Çökeltme: Bu teknik, daha büyük parçacıkların sıvı bir ortamda daha küçük parçacıklardan daha hızlı çökmesi prensibine dayanmaktadır. Sedimentasyon hızı ve sıvı ortamın özellikleri ölçülerek parçacık boyutu hesaplanabilir. Sedimantasyon tekniklerinin örnekleri arasında Mikroskopi Parçacık Görüntü Analizi (MPIA) ve Santrifüj sedimantasyon yer alır.
Gaz adsorpsiyonu: Bu yöntem, bir gaz bir partikül üzerine adsorbe edildiğinde partikülün yüzey alanını değiştirmesi prensibine dayanır. Yüzey alanındaki değişiklik ve adsorbe edilen gazın hacmi ölçülerek parçacık boyutu hesaplanabilir. Gaz adsorpsiyon tekniklerinin örnekleri arasında Gaz Adsorpsiyon Porosimetrisi, Cıva Girişi ve BET yüzey alanı analizi yer alır.
Özetle, tozların partikül boyutunu ölçmek için birden fazla teknik mevcuttur ve tekniğin seçimi, gereken boyut aralığına ve doğruluğa bağlıdır.
